3.10.10

επιτύμβιο


Κική Δημουλά, Αθηναία πολυβραβευμένη ποιήτρια & ακαδημαϊκός (1931-...)

«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως
Ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο.»

Αλλά και τελευταίο
ακόμα πιο φιλί θα λέγεται

όσο καιρό τουλάχιστον
θα το τραβολογάνε
η μνήμη από τη μια μεριά
η λήθη από την άλλη
η καθεμιά δικό της θεωρώντας το

ώσπου ο δίκαιος Σολομών
για να φανεί ποιανής δικό της είναι
στη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει
μισό να πάρει η μια μισό η άλλη

κι όποια απ’ τις δυο κάθε φορά
-ποτέ δεν είναι η ίδια-
ουρλιάξει μη.

Κάθε φιλί
Αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο.

Διαρκές είναι μόνο
Εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.
Σοφές, ειρηνικά το νέμονται
η αναμονή και η παραίτηση

άνθη αντίπαλα οι δυο τους
σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο
κενοτάφιο στολίζουν.

από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως", εκδόσεις Ίκαρος