«Το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας είναι ένα μοντέρνο
παιδαγωγικό πλαίσιο, το οποίο απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν απολυτήριο
δημοτικού και επιθυµούν να αποκτήσουν έναν απολυτήριο τίτλο γυμνασίου. Ξεκίνησε πριν επτά χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού και συνεχίστηκε στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα
Θηβών»
«Το υπουργείο παιδείας, η προϊσταμένη αρχή οφείλει
να συντάξει μία ειδική επετηρίδα καθηγητών που να έχουν ειδικά προσόντα και διάθεση
να λειτουργήσουν μέσα σε καταστήματα κράτησης. Θα πρέπει όμως να υπάρχει διαρκής
επιμόρφωση και στα θέματα της φαρμακολογίας και στα θέματα της ψυχιατρικής. Η αλήθεια είναι
ότι οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι ψυχιατρικά περιστατικά. Έχουν τέτοια
διαταραχή εξαιτίας του εγκλεισμού, τέτοια κρίση πανικού, τέτοια φοβία, τέτοια
ανασφάλεια από την υποκουλτούρα της φυλακής, που ο δάσκαλος πρέπει να είναι κυρίως
εμψυχωτής και μετά διδακτής»
«Το μυστικό είναι ότι το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας δε χρησιμοποιεί
βιβλία, στηρίζεται μόνο στον Λόγο και στη γραφή και στην επινοητικότητα του καθηγητή.
Ο καθηγητής κάθε μέρα σχεδιάζει, σύμφωνα
με τις δικές του προθέσεις και το επίπεδο των μαθητών, το θέμα της ημέρας. Αντλεί απ’ το υλικό που υπάρχει στο σχολείο κι
από το διαδίκτυο και οργανώνει την τάξη σε ομάδα. Επιλέγει ποιος είναι κάθε φορά
ο πιλότος της ομάδας και ποιος είναι ο στόχος και τα αποτελέσματα είναι θετικά!»
«Αξιοποιήσαμε κρατούμενους, στο επίπεδο της αλληλοδιδακτικής.
Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά! Από τις δεκαεπτά κρατούμενες, που ήταν αλλοδαπές,
οι πέντε έδωσαν εξετάσεις και πήραν απολυτήριο τίτλο!»
«Από τις είκοσι πέντε φυλακές που έχει όλη η
Ελλάδα µόνο επτά έχουν δεχτεί σχολείο! Οι διευθυντές των φυλακών αρνούνται
γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τον έλεγχο. Κατά την γνώµη µας, αυτό είναι πρόσχηµα, απλώς
έχουν αρκεστεί στα κατεστημένα, στα δεδομένα και δε θέλουν να αλλάξει αυτό»
«Θα πρέπει να προσκληθούν οι υπεύθυνοι φυλακών πλέον να
καταθέσουν το φάκελό τους, να έχουν περγαµηνές και επιµόρφωση πάνω σε θέµατα
διαχείρισης κρατουµένων ώστε να αναλάβουν την διαχείριση των φυλακών. Είµαστε ακόµα
πίσω από τον ήλιο, δυστυχώς!»
«Το μεγαλύτερο αμάρτημα της ελληνικής πολιτείας
είναι που δεν έχει φροντίσει τι γίνεται μετά τη φυλακή!»
«Το πιο συγκλονιστικό στατιστικό είναι ότι από τους εκατό κρατούμενους που αποφυλακίζονται, οι εβδομήντα επιστρέφουν!»
«Στην τελευταία καταγραφή που κάναμε με τον διευθυντή του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας στον Κορυδαλλό, τον Γιώργο τον Ζουγανέλη, καταγράψαμε μέσα σε έξι χρόνια μόνο ένα έξι τοις εκατό επιστροφής... δεν επιστρέφουν κρατούμενοι!»
τα ανωτέρω είναι όλα αποσπάσματα από τη συνέντευξη
που παρέθεσε προ ημερών ο Κλήμης Πηρουνάκης, διευθυντής του σχολείου β’ ευκαιρίας
στις γυναικείες φυλακές Θήβας, στον Βαγγέλη Δαβιτίδη, διευθυντή του περιοδικού υποβρύχιο
