Μπορεί κάποιοι σ’ αυτό το
κράτος να με κάνουν σχεδόν να ντρέπομαι πια να πω πως είμαι Ελληνίδα, δόξα τω Θεώ όμως, κάθε τόσο με γεμίζουν περηφάνια κάποιοι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Παράδειγμα, οι
νέοι που οργάνωσαν σήμερα μια δράση, διαμαρτυρόμενοι για τις απάνθρωπες απωθήσεις προσφύγων στα νερά του Αιγαίου.
Ήταν βεβαίως ακτιβιστές της Διεθνούς
Αμνηστίας, νέα παιδιά, τα οποία υπό τους ήχους της Ομάδας Κρουστών του Εθνικού Μετσόβιου
Πολυτεχνείου, πραγματοποίησαν πορεία σήμερα στο Θησείο, μεταφέροντας σ’ όλη την
πόλη, και μέσω διαδικτύου σ’ όλη τη γη, το μήνυμα της Αλληλεγγύης.
«Κάποιος πνίγεται τώρα στην θάλασσα, τον ακούς;», ήταν το
βασικό σύνθημα της ημέρας. Το αίτημα απευθύνεται στους άντρες της ελληνικής
συνοροφυλακής και ακτοφυλακής, στο αρμόδιο υπουργείο, στην κυβέρνηση και βέβαια σ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Κι είναι ένα αίτημα ζωής. «Όχι άλλοι θάνατοι
προσφύγων στην πατρίδα μας», αυτό διεκδικούν όσοι εκτιμούν την ανθρώπινη ζωή
και όχι τα λεφτά που μια ζωή διαθέτει ή όχι.
Κλιμάκιο της Ύπατης
Αρμοστείας του ΟΗΕ ασχολήθηκε με τις συνθήκες θανάτου των προσφύγων που χάθηκαν
πρόσφατα στο Φαρμακονήσι. Και το πόρισμα αθώωσε τις ελληνικές Αρχές. Ακόμα όμως
κι αν πειστούμε πως δεν δολοφονήθηκαν άνθρωποι στις 20 Ιανουαρίου, η σημερινή
πρωτοβουλία των παιδιών, ήταν παραπάνω από χρήσιμη. Άξιοι όλοι οι συμμετέχοντες! Λυπάμαι πολύ που διστάζω να πω κάτι ανάλογο
και για πρόσωπα που έχουν σήμερα στα χέρια τους την εξουσία της λαϊκής εντολής.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως για να αλλάξει κανείς πορεία πλεύσης στη ζωή του. Ακόμα κι αν είναι υπουργός, πρωθυπουργός ή ό,τι άλλο. Όσα λάθη κι αν έχει κάνει κάποιος, αν θέλει να αλλάξει, μπορεί.
πηγή: το κουτί της Πανδώρας
