9.5.14

άρτι αφιχθείσα από τη λαϊκή της πάνω γειτονιάς...


χαμόμηλο φρεσκοκομμένο, να ευωδιάσει ο τόπος
νεκταρινάκια πρώιμα της μιας μπουκιάς
τα πρώτα κεράσια του καλοκαιριού
και βέβαια, συκαλάκια άγουρα, να κάμω για τους φίλους γλυκό του κουταλιού.

τη συνταγή, μου την είπε η κυρά που μου τα πούλησε
της λέω "είναι μεγάλος μπελάς αυτό το γλυκό;"
"κανένας μπελάς δεν είναι!", αποκρίθηκε
λέω "καλά, θα ψάξω να βρω πως γίνεται"
"τίποτα δε θα ψάξεις, εγώ θα σου πω πως θα τα κάνεις!"

μου είπε πως και μάλιστα μου είπε δυο φορές, ήθελε να σιγουρευτεί ότι κατάλαβα
πανεύκολο, θα σας το πω κι εγώ με τη σειρά μου οσονούπω...

η λαϊκή αγορά είναι κάθε φορά μια αλλιώτικη εμπειρία
δεν είναι τόσο αυτά που παίρνεις, ούτε πόσο τα παίρνεις
η λαϊκή είναι τα χαμόγελα, τα βλέμματα
τα πειράγματα της στιγμής
είναι η καλοσύνη των απλών ανθρώπων
είναι που εκεί νιώθεις επιτέλους το λαό σου ενωμένο σε μια ψυχή
που περπατάς ανάμεσα σ' άγνωστους ανθρώπους αλλά είσαι σπίτι.